Evlilik, Vikipedi'nin tanımına göre hemen hemen tüm kültürlerde evrensel olarak yer edinmiş, evli çift ile sahip olabilecekleri çocuklar arasında haklar ve yükümlülükler içeren; yasalar, kurallar, gelenekler, inançlar ve tutumlarla düzenlenen, yasal ve sosyal olarak onaylanmış cinsel ve ekonomik bir birliktelik olarak tanımlanıyor. Ancak ben bu nesnel tanımları bırakıp kendi öznel duygularımdan bahsedeceğim. Eşimle nasıl tanıştığımı, evlilik sürecini ve şu anki evlilik sürecimizi anlatacağım.
Çoğu kişinin söylediği klişeler gibi ben de "Eşim karşıma çıkmasa evlenmezdim." diyen kızlardanım. Her ne kadar geleneksel bir aile yapım olsa da ben hep özgürce düşünen ve özgürce yaşamayı tercih eden biriyim. Her zaman içimdeki sesi dinler ve onun peşinden giderim ve hala da bu böyledir. Neyse ki benle aynı bu güce sahip bir erkek bulup evlendim. Sonunda ailem de benden kurtuldu 😄. Hoş, hala onların cadı kızıyım. Eh, sizin fırından çıktı bu ekmek, ne yapalım 😂. Eşimle nasıl tanıştığımızı da kısaca anlatayım.
Eşimin adını üniversiteye başladığımda sık sık bölüm hocalarından duyuyordum. O zamanlarda okuduğum bölümce biraz tanınırlığı vardı; çünkü "Podoloji" adına çabaları tadir ediliyordu. Üniversiteye başlarken biraz şüpheli başlamıştım, bu şüpheyi yenmek için araştırmaya başladım. Derslere falan bayağı hazırlıklı gidiyordum. Bu bölüm hocalarımın da dikkatini çekmişti. Sonra bir gün programın öncü hocalarımdan biri "Podoloji Türkiye'de yazar olmak ister misin?" dedi. Ben de hiç düşünmeden "Olur." dedim. Böylelikle eşimin kuruculuğunu yaptığı internet sitesinde görev almak üzere iletişime geçtik. Yazarlık konusunda beni geliştirdi. Hiç deneyimim olmasına rağmen içeriklerime şekil verme konusunda benle çokça ilgilendi. Mesleki anlamda da genel olarak sürekli konuşur, ara sıra buluşurduk. Çay-kahve içer, ara sıra onun stajyeri olurdum. Ama tabi bunların bir aşkı filizlendirdiğini hiç anlamamıştım. Ben bayağı iyi bir arkadaşlığımızın olduğumuzu düşünüyordum. Bir arkadaşınızla bu kadar da iyi anlaşır ve onunlayken çok fazla güler misiniz? Her zaman onun yanında gülüyordum, çünkü ona aşıktım. Ama o zamanlar bunun farkında değildim. Ortalama 1,5 yıl sonra sevgili olduk, ama o süreçte her gün mesajlaşıyor, küçük notlar alıyorduk. Eşim, benim en çok etkilendiğim kişi oldu. Beni olduğum gibi kabul etti, düşüncelerimi anlayışla karşıladı, yargılamadı ve en çok da zekası ve eğlenceli kişiliğiyle etkiledi. Yakışıklılık kavramıma da mavi gözlü ve sarışın olması çok uyuyordu 😂😁. Her istediğim şeye sahiptim, daha ne olsun?
Sevgililiğimizin 5. yılında evlendik. Evlilik süreci pandemiye denk geldi. Bir yanı güzel, bir yanı kötü bu durumun; ama sonuçta evlilik, bence ailelerin isteğiyle olan bir şey. Yani kağıt üzerinde basit bir imza. Birbirimizi imza ile garantilemiş oluyoruz 😁. Evlilik, iki insanın birlikte yaşadığı dört duvar ya da beraber yapılan aktivitelerle sınırlı değil. Bence evlilik, iki insanın karşılıklı yaşadığı bir duygu serüveni. Karşısındaki insana nasıl davranması gerektiğini belirleyen, kendisinin de olduğu bir mertebede. Evet, günümüzde hala klişe bir evlilik yapısı var, tabi ki buna saygım duyuyorum, sonuçta seçim meselesi. Biraz da sevdiğim adamı anlatayım, bu yazıyı bu şekilde tamamlayabilirim.
Evliliği iki gönlün birbirine bağlanması olarak görüyorum. Bu bağlanma sevgi, saygı, öfke, kızgınlık, hepsini barındırıyor. Ama önemli olan bu duyguların karşılıklı gönül bağıyla olması, inanılmaz güçlü olması bence.
Benim deniz gözlü kocam, benim huzurum. Deniz, benim en çok huzur bulduğum, en çok sevdiğim, ruhumun, beynimin, dalga sesleriyle ve denizin kendine has kokusuyla rahatlatan bir yer. Utanmasam kışın bile denize girebilecek potansiyeldeyim, ama kışın sadece sahilde yürüyüş yapmakla yetiniyorum 🙄. Deniz gözlüm bence hayatımdaki en büyük şansım olabilir. Birçok konuyu beraber ele alıyor, en güzel şekilde çözüyoruz. En büyük ikimizi de etkileyen kararları birlikte alıyoruz. Birbirimizin sınırlarını ihmal etmiyor, birbirimizin gelişimi için her zaman destekliyor ve başarılarımız için en çok ikimiz seviniyoruz. En çok onun yanında çocuğum, en çok onun yanında eğleniyorum, en çok onun yanında kendimi güçlü hissediyorum. Bu duygular beni çok mutlu ediyor. Bazı çiftler gibi birbirimize sınırlar koymuyor, birbirimizin mutlu olduğu şeylerle mutlu olabiliyoruz. Evet evet, bence evliliğin tanımı: gönül birlikteliği, hayat arkadaşlığı.
Kocama buradan not, seni çok seviyorum. İyi ki benim eşimsin.
According to Wikipedia's definition, marriage is defined as a legally and socially sanctioned sexual and economic union that is universally recognised in almost all cultures, involving rights and obligations between the married couple and any children they may have, regulated by laws, rules, traditions, beliefs and attitudes. However, I will leave these objective definitions and talk about my own subjective feelings. I will tell you how I met my husband, the marriage process and our current marriage process.
Like the clichés that most people say, I am one of the girls who say "I wouldn't get married if my husband didn't come across me". Although I have a traditional family structure, I am someone who always thinks freely and prefers to live freely. I always listen to my inner voice and follow it and this is still the case. Fortunately, I found a man with the same strength as me and got married. Finally, my family got rid of me 😄. Well, I'm still their witch girl. Well, this bread came out of your bakery, what can we do 😂. Let me briefly tell you how I met my husband.
When I started university, I often heard my wife's name from the lecturers of the department. At that time, she had some recognition in the department I was studying; because her efforts in the name of "Podology" were appreciated. I was a bit sceptical when I started university, and I started to do research to overcome this scepticism. I was going to the lectures and so on very prepared. This attracted the attention of my department lecturers. Then one day, one of the leading professors of the programme said, "Do you want to be a writer in Podoloji Turkey?". So we got in touch to take part in the website founded by my wife. He developed me as a writer. Although I had no experience, he was very interested in shaping my content. Professionally, we used to talk all the time, we used to meet from time to time, we used to drink tea and coffee, I used to be his intern sometimes. But of course, I never realised that all this had sprouted a love. I thought we had a pretty good friendship. Do you get along so well with a friend and do you laugh a lot when you are with him? I was always laughing around him, because I was in love with him, but I didn't realise it at the time. We became lovers after about 1.5 years, but during that time we exchanged messages every day and exchanged small notes. My husband was the person I was most impressed by. He accepted me as I was, understood my thoughts, did not judge me and impressed me the most with his intelligence and fun personality. Blue-eyed and blonde suited my concept of handsomeness very well 😂😁. I had everything I wanted, what more?
We got married in the 5th year of our relationship. The marriage process coincided with the pandemic. One side of this situation is good, one side is bad; but in the end, I think marriage is something that happens at the request of the families. So it's a simple signature on paper. We guarantee each other with a signature 😁. Marriage is not limited to four walls where two people live together or activities done together. I think marriage is an adventure of emotions that two people experience mutually. It is at a level that determines how to behave with the other person, where he is himself. Yes, there is still a cliché marriage structure today, of course I respect this, after all, it is a matter of choice. Let me tell a little about the man I love, I can complete this article in this way.
I see marriage as the bonding of two hearts. This bonding includes love, respect, anger, resentment, all of them. But I think the important thing is that these feelings are mutual and incredibly strong.
My sea-eyed husband, my peace. The sea is a place where I find the most peace, a place that I love the most, a place that relaxes my soul, my brain, the sounds of waves and the unique smell of the sea. If I am not ashamed, I have the potential to go to the sea even in winter, but in winter I only walk on the beach 🙄. I think my sea-eyed friend may be the biggest chance in my life. We handle many issues together and solve them in the best way. We make the biggest decisions that affect both of us together. We do not neglect each other's limits, we always support each other's development and we are most happy for our successes. I am a child with him/her the most, I have the most fun with him/her the most, I feel strong with him/her the most. These feelings make me very happy. We don't set limits for each other like some couples, we can be happy with what makes each other happy. Yes, yes, I think the definition of marriage is: a union of the heart, a life friendship.
Note to my husband, I love you very much. I'm glad you're my wife.
Yorum Gönder